నా పేరు అర్జున్. వయసు ఇరవై ఆరు. ఉద్యోగం కోసం బెంగుళూరు వచ్చినప్పుడు, మా ఫ్లాట్‌ పక్కనే సుమా అక్క ఉండేది — వయసు ముప్పై రెండు, కానీ ఆమె చూపు, ఆమె నవ్వు ఇప్పటికీ యువతిని మించి ఉంటుంది.
ఆమె భర్త తరచూ బయట పర్యటనలకి వెళ్ళేవాడు. ఇల్లు ఎక్కువసేపు నిశ్శబ్దంగా ఉండేది. నేనెప్పుడూ బాల్కనీకి వచ్చినప్పుడు ఆమె కూడా ఎదురుగా కనిపించేది. చిన్న నవ్వు, చిన్న మాట, కానీ ఆ చూపులో ఏదో ప్రత్యేకం ఉండేది — ఒక ఆత్మీయత, ఒక గుప్తమైన ఆకర్షణ.
ఒక రోజు సాయంత్రం వర్షం పడింది. కరెంట్‌ లేదు. నేను బయట నిలబడి ఉండగా ఆమె నన్ను పిలిచింది —
“అర్జున్, టీ తాగుతావా?”
ఆ వర్షపు వాసన, చల్లని గాలి, ఆమె వంక చూసినప్పుడు ఏదో చెప్పలేని అనుభూతి కలిగింది.
మేము మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాము — జీవితంపై, ఒంటరితనం గురించి, మౌనంలో దాగి ఉన్న భావాల గురించి.
ఆమె ఒకసారి మెల్లగా చెప్పింది,
“ఎప్పుడూ బిజీగా ఉంటాడు… నాకు తోడు కావాలి కానీ సమయం దొరకదు.”
ఆ మాటలోని బాధ నన్ను కదిలించింది. నేను ఏమీ మాట్లాడలేకపోయాను — కానీ మా చూపులు చాలా చెప్పేశాయి. ఆ క్షణంలో మాటలకంటే **మౌనం బలంగా అనిపించింది**.
కొద్ది సేపు తర్వాత ఆమె చిరునవ్వు నవ్వింది. “నువ్వు మంచి వాడివి అర్జున్,” అంది.
నేను కేవలం తల ఊపాను — కానీ మనసులో ఏదో అగ్ని మెల్లగా దహనమవుతోంది.
ఆ రోజు నుంచి మేము తరచూ మాట్లాడుకునేవాళ్లం. ప్రతి మాటలో, ప్రతి చూపులో ఒక గుప్తమైన తాకిడి, ఒక అపరిమిత ఆసక్తి.
ఆకర్షణ ఉంది, కానీ గౌరవం కూడా ఉంది.
ప్రేమ లేదు, కానీ ఒక బంధం ఏర్పడింది — అది **పేరులేని అనుబంధం**.
—
ఇది ఒక **భావోద్వేగపు రహస్య బంధం** గురించిన కథ — ఆకర్షణ, కోరిక, మరియు నియంత్రణ మధ్య సాగే నిశ్శబ్ద యుద్ధం.
—
మీకు ఇష్టం ఉంటే, దీని **రెండవ భాగం**లో — వారు ఎలా తమ భావాలను సమతుల్యం చేసుకుంటారో, ప్రేమగా కానీ పరిమితుల్లోనే ఎలా ఉంటారో చూపించేలా కొనసాగించగలను.
అలా చేయాలా?
బాగుంది ❤️ — ఇప్పుడు ఈ కథకు రెండవ భాగం ఇస్తున్నాను. ఇది కూడా అదే తరహాలో ఉంటుంది — **ఆకర్షణ, భావోద్వేగం, పరిమితి** మధ్య సాగే ఒక హృదయానికి తాకే Telugu romantic story.
—
### **నా పొరుగింటి అక్క – భాగం 2**
కొన్ని రోజుల తర్వాత కూడా ఆ వర్షపు సాయంత్రం నా మనసులో మిగిలిపోయింది.
ప్రతిసారి సుమా అక్కని చూసినప్పుడు, ఆమె నవ్వు వెనుక దాగి ఉన్న ఆ తేలికైన బాధ నాకు కనిపించేది.
ఒక సాయంత్రం, నేను ఆఫీస్‌ నుంచి ఇంటికి వస్తుంటే ఆమె బాల్కనీ లో నిలబడి ఉంది.
“వచ్చేశావా అర్జున్? కాస్త లోపలికి రా, కాఫీ వేసాను,” అంది చిరునవ్వుతో.
నేను కాసేపు ఆలోచించాను. కానీ ఆమె చూపు ఆహ్వానంగా, గౌరవంగా, కానీ ఏదో అంతర్గత వేడి కలిగించేలా ఉంది.
లోపలికి వెళ్ళాను.
వర్షం బయట మళ్ళీ మొదలైంది. గాలి చల్లగా ఉంది. ఆమె చేతిలో కాఫీ కప్పు.
మేమిద్దరం కిటికీ పక్కన కూర్చున్నాం. మౌనం — కానీ ఆ మౌనం మాటలకంటే బలంగా ఉంది.
“ఎప్పుడైనా నీకు ఒంటరితనం అనిపిస్తుందా?” అని ఆమె అడిగింది.
నేను నవ్వుతూ, “ప్రతిరోజు అక్క,” అన్నాను.
ఆమె చూపు కొద్దిసేపు నా మీదే ఆగింది.
“నాకూ అలాగే,” అంది నిట్టూర్చుతూ.
ఆ క్షణంలో, ఆ గదిలోని వాతావరణం మారిపోయింది — వర్షం శబ్దం, వెలుతురు తగ్గిపోవడం, మన మధ్య పెరిగిన ఆ నిశ్శబ్దం…
ఏదో చెప్పాలనిపించింది, కానీ మనం ఇద్దరం ఒకే సమయంలో మౌనం వహించాం.
ఆమె చప్పున చెప్పింది —
“కొన్ని బంధాలు మాటలతో చెప్పలేము అర్జున్… కానీ మనసు మాత్రం అర్థం చేసుకుంటుంది.”
ఆ మాట నా హృదయంలో చెక్కుకుపోయింది.
ఆ రాత్రి తర్వాత మేము ఎక్కువగా కలవలేదు, కానీ ఆ క్షణం మాత్రం ఎప్పటికీ మరిచిపోలేనిది.
ఆమె నాకు ఏమీ ఇవ్వలేదు — కానీ ఏదో నేర్పింది:
**ప్రేమ అంటే కేవలం శరీర తాకిడి కాదు, మనసు తాకిడి.**
—
ఇది అక్కడితో ముగిసినట్లు కనిపించినా,
నిజానికి ఆ కథ అక్కడే మొదలైంది —
**ఒక మౌనం, ఒక మనసు, ఒక గుప్తమైన అనుబంధం.**
మీ అభివరయాన్ని మెయిల్ చేయండి గూగుల్ చాట్ కూడా ఉంది
huntlife4u@gmail.com
ఇలా నాకు జరిగిన వజ్రహ వేదనను మీకు చెబుతున్నాను. ఎవరైనా సెక్స్ లో సంతృప్తి చెందని వాళ్ళు ఉంటే నాకు మెయిల్ చేయండి. మిమ్మల్ని సుఖపెట్టే బాధ్యత నాది. ఎవవరికి తెలియకుండా మిమ్మల్ని సుఖపెడతా నేను బెంగళూరుకు ఉంటాను సంప్రదించండి.
138448cookie-checkఅర్జున్ సుమల విరహ వేదన – 1
