మరుసటి రోజు సాయంకాలం 3:20 కి శ్వేత మెసేజ్ పెట్టింది.
“మేము బయలుదేరాం. 5 గంటలలోపే ఇంటికి చేరతాం.”
శ్వేత చెప్పినట్టే 4:50 కి రూమ్ కి వచ్చింది.
వస్తూనే నన్ను వాటేసుకుని “సారీ….ఆనంద్.” అని నా బుగ్గల మీద ముద్దులు పెడ్తూ చెప్పింది.
“శ్వేతా! అయితే రాత్రి నువ్వు ఫోన్ లో చెప్పినదంతా నిజమేనా? అరుణ్ నిన్ను….” అని తనను పరీక్షగా చూసి “నమ్మలేకపోతున్నా.” అని చెప్పా.
“ఎస్….అంతా నిజమే.”
“డిటైల్డ్ గా చెప్పు ”
శ్వేత దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి తన ఫోన్ తీసి “నా ఫోన్ లో రికార్డర్ ఉందని నీకు తెలుసు గదా…మనం హైదరాబాద్ లో ఉండగా అరుణ్ కు, నాకూ మధ్య ఫోన్ సంభాషణ ఇది. ముందు ఇది వింటే నీకు ఒక అవగాహన వస్తుంది. తరవాత జరిగింది నేను చెబుతా అంటూ” 5 ఆడియో ఫైల్స్ నాకు చూపించి తను బాత్రూం లోకి వెళ్ళింది.
నేను మొదటి ఫైల్ ఓపెన్ చేశా.
“హలో … అరుణ్. ఏమిటి ఆఫీస్ టైం లో చేసావ్…అందరూ బావున్నారుగా?”
“అందరూ బావున్నారు శ్వేతా. కావాలనే ఈ టైములో చేసాను. నీతో ఒక
“వింటున్నా చెప్పు.”
“ఒక్క రోజు ఆయనతో నువ్వు గడుపుతానని ఒప్పుకుంటే కేసు మనకు అనుకూలంగా తీర్పు ఇస్తానని చెప్పాడు. నాకు కొంచెం టైం ఇవ్వమని అడిగా. రెండు రోజుల నుంచి నీతో ఈ విషయం ఎలా చెప్పాలో అర్ధం కాక చివరకు ఈ రోజు ఇలా ఫోన్ చేశా.”
“అరుణ్ మనం కేసు ఓడి పోయినా పరవాలేదు. నేను మాత్రం అటువంటి పని చెయ్యను.”
“శ్వేతా. ఈ మాట అందరూ చెప్పేదే. నీ సంగతి తెలుసు కనుకే నేనూ నీతో చెప్పటానికి తటపటాయించా. కాని శ్వేతా ఒకసారి మరలా ఆలోచించి రెండు రోజుల్లో చెప్పు.”
“ఇందులో ఆలోచించేది ఏమీ లేదు అరుణ్.”
“అలా కాదు శ్వేతా. ఈ కేసు మనం గెలిస్తే మన ల్యాండ్ మంచి రేటు ఇచ్చి కొనడానికి పార్టీ కూడా రెడీగా ఉన్నారు.”
“మంఛి రేటు అంటే….”
“దాదాపు పది కోట్లు….”
“మై గాడ్! పది కోట్లా!!”
“అవును శ్వేతా. అందుకే మరోసారి ఆలోచించమంటున్నా. విషయం మనిద్దరి మధ్యనే ఉంటుంది. ఆనంద్ కి గాని మరొకరికి గాని తెలిసే అవకాశమే లేదు.”
“……”
“శ్వేతా….ఉన్నావా?”
“ఆ…అరుణ్…. నాకు కొంచెం టైం ఇవ్వు.”
“నీ ఇష్టం శ్వేతా. రెండు మూడు రోజుల్లో చెప్పు చాలు.”
“సరే అరుణ్. ఆలోచిస్తా…”
“మరొక ముఖ్య విషయం శ్వేతా. ఆ జడ్జితో నువ్వు ముందుగానే పడుకోనక్కరలేదు. మనకు అనుకూలంగా తీర్పు ఇచ్చిన తరవాతే…”.
“బాగానే ఉంది…ఆలోచిస్తా అరుణ్.”
“మంచి నిర్ణయం తీసుకో శ్వేతా…ఆడపిల్లలు ఇప్పుడు ఎలా ఉంటున్నారో తెలుసుగా. ఈ రోజుల్లో శీలం అనేది అంత పెద్ద ఇంపార్టెంట్ కాదు….ఆ లెక్కకొస్తే మగవాడు కూడా అంత సీరియస్ గా తీసుకోవటం లేదు. ముందు ముందు వర్జిన్ ను చేసుకోవాలని అనుకునే మగాడికి పెళ్లి కూడా కాకపోవచ్చు. అలా ఉన్నాయి పరిస్థితులు. దాదాపు పదికోట్ల రూపాయల మీ ల్యాండ్ కోసం ఒక్క రోజు నువ్వు రిస్క్ తీసుకోవడం నాకైతే తప్పుగా అనిపించలేదు.”
“సరే అరుణ్. రెండు రోజుల్లో నేనే నీకు ఫోన్ చేస్తా.”
“బై శ్వేతా…”
“బై అరుణ్…”
నేను శ్వేత కళ్ళలోకి చూసా. తను తల దించుకుంది. 3 వ ఫైల్ కూడా ఓపెన్ చేశా.
“హలో శ్వేతా..”
“ఆ…అరుణ్. నేనే. ఫ్రీ గానే ఉన్నావా?”
“లేదు శ్వేతా. కోర్టులో ఉన్నా.”
“అరుణ్! అయితే సాయంకాలం నా ఆఫీస్ అవర్స్ అయిపోయాక చెయ్యనా?”
“కాయా….పండా?”
“చూస్తూ చూస్తూ పదికోట్లు వదిలిపెట్టుకునేంత పిచ్చిదాన్ని కాదులే అరుణ్.”
“కంగ్రాట్స్ శ్వేతా….సాయంకాలం చెయ్యి.”
“ఖచ్చితంగా 5 – 5:30 మధ్యలో చేస్తా. రెడీగా ఉండు.”
“ఓకే …బై.”
“బై.”
నాలుగో ఫైల్ ఒపెన్ చేశా.
“హలో శ్వేతా.”
“అరుణ్! ఫ్రీయే గదా.”
“ఫ్రీ గానే ఉన్నా. చెప్పు శ్వేతా.”
“నువ్వు చెప్పినట్టే చేద్దామని నిర్ణయమైతే తీసుకున్నా…కాని చాలా భయంగా ఉంది అరుణ్.”
“ఏం భయపడవద్దు శ్వేతా. ఎలాంటి రిస్కులు రాకుండా నేను చూసుకుంటా. నన్ను నమ్ము.”
“నీ మీద నమ్మకం లేకపోతే ఇంత రిస్క్ తీసుకోవడానికి ఎందుకు రెడీ అవుతాను అరుణ్. నా భయం అదికాదు. నా కాపురం పరిస్థితి ఏమిటా అని భయంగా ఉంది.”
“ఎలా తెలుస్తుంది శ్వేతా. ప్రాణం పోయినా నా ద్వారా తెలియదు. లాయర్ అంటే ఇలాంటి ప్రొఫెషనల్ సీక్రెట్స్ చాలా దాచుకోవాలి. మాకు అలవాటే.”
“ఏమో అరుణ్ అంతా నీదే భారం.”
“ఇక్కడ మరొక చిన్న చిక్కు ఉంది శ్వేతా. మొన్న తెలియలేదు.”
“అదీ చెప్పు.”
“మీ ల్యాండ్ కొనాలని అనుకుంటున్నది, ఆ చుట్టుపక్కల ఊళ్ళలోనే చాలా పెద్ద పలుకుబడి కలిగిన ప్రకాష్ గారు. ఆయనకి ఈ మధ్య ఒక కాంట్రాక్ట్ వచ్చింది. దానికి మీ ల్యాండ్ అయితే నూటికి నూరు పాళ్ళు సూట్ అవుతుంది. అందువల్ల ల్యాండ్ వివరాలు సేకరించి, కోర్ట్ లో దావా నడుస్తుంది అని తెలుసుకుని నా దగ్గరకు వచ్చారు. నేను వివరాలు మొత్తం చెప్పా. తర్వాత ఆయన సూటిగా జడ్జి గారిని కలిసారు. వాళ్ళిద్దరికీ ఏమి సంబంధాలున్నాయో కాని…జడ్జి గారు నన్ను పిలిపించి ఈ ఆఫర్ చెప్పారు. ప్రకాష్ గారికి ఎలా తెలిసిందో, జడ్జి గారి కోరిక తీర్చడానికి శ్వేత ఒప్పుకుందా అని అడిగారు. మొన్న నీతో మాట్లాడిన తర్వాత నువ్వు ఒప్పుకుంటావని నమ్మకం కుదిరి నువ్వు ఒప్పుకున్నావని చెప్పా.”
“అరుణ్! ఎందుకు అలా చెప్పావ్? మూడో వ్యక్తికి తెలిసిందిగా ఇప్పుడు.”
“విషయం అంతటితో ఆగలేదు. ఆ ప్రకాష్ గారికి సుభాష్ అని ఒక అన్న ఉన్నారు. ప్రకాష్ కంటే చాలా పవర్ ఫుల్. కాని ఆయనకి భార్య లేదు. నువ్వు అక్కడ ఉన్నంతకాలం ఆయనతో కూడా క్లోజ్ గా ఉండాలని కోరారు.”
“దిసీజ్ టూ మచ్ అరుణ్.”
“అవును శ్వేతా. అందుకే ఇది అయ్యే పనికాదులే అని నేను కూడా డ్రాప్ అయ్యాను.”
“అదే బెటర్ అరుణ్.”
“జడ్జి గారితో కమిట్ మెంట్ ఓకే గదా. ముందు లీగల్ గా చిక్కులు వదిలిపోతే, ల్యాండ్ సేల్
“ప్రకాష్ మన రూమ్ లోనుంచి చెమట తుడుచుకుంటూ బయటకు వచ్చినప్పుడే నేను వచ్చా. విషయం అర్ధమైంది. బావుండదని కాసేపు అటూ ఇటూ తిరిగి వచ్చా.” అని చెప్పా.
“కాని ఆ రాత్రి నేను వెళ్తున్నది సుభాష్ దగ్గరకు అనుకుని నువ్వు యాప్ ఆన్ చెయ్యమని అడిగావు. కాని నేను వెళ్ళింది ప్రకాష్ దగ్గరకి. యాప్ ఎలా ఆన్ చెయ్యను. అర్ధం చేసుకోకుండా గొడవ పెట్టుకున్నావు.” అని బాధ పడుతూ చెప్పింది.
“సారీ…శ్వేతా. ఐ యాం రియల్లీ సారీ.” హానెస్ట్ గా చెప్పా.
“మరుసటి రోజు ఉదయం అరుణ్ తో సిటీ కి వెళ్ళా. నీతో చెప్పలేక నువ్వు నిద్రలేవక ముందే వెళ్ళా. తర్వాత జరిగింది నీకు తెలిసిందే.” అని చెప్పడం పూర్తి చేసింది శ్వేత.
26 వ తేదీ గురువారం. ఆ రోజు మంచిరోజు కావడంతో రిజిస్టర్ పెట్టుకున్నాం. షుమారు 11 గంటల ప్రాంతంలో నేను, శ్వేత కలిసి రిజిష్టర్ ఆఫీస్ కి వెళ్లాం. ప్రకాష్ అప్పటికే అక్కడికి వచ్చి ఉన్నారు. మేము మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా అరుణ్ వచ్చి వేరే రూమ్ కి తీసుకెళ్ళాడు. కోర్ట్ నుంచి ఆ పేపర్ చేతికి వచ్చింది అని చెప్పాడు. అంత గ్రంధం నడిపి కూడా అరుణ్ ఏమీ ఎరుగని వాడిలాగా బిహేవ్ చేస్తున్నాడు. అరుణ్ మా చేతికి పేపర్స్ ఇచ్చి ఫైనల్ గా మరోసారి చదువుకుని సంతకాలు పెట్టమని చెప్పాడు. అరగంటలో సంతకాల కార్యక్రమం అయిపోయింది. నేను రిజిస్ట్రేషన్ కి అప్లై చేస్తాను. మీరు ముగ్గురూ వచ్చి సంతకాలు పెట్టాలి అని చెప్పి వెళ్ళాడు. గంటలో పని మొత్తం పూర్తి అయింది. నా డాక్యుమెంట్ లో శ్వేత, శ్వేత డాక్యుమెంట్ లో నేను సాక్షి సంతకాలు చేసాం. రెండవ సాక్షిని వాళ్ళే అరేంజ్ చేసుకున్నారు. నేను కోరినట్టు 50 లక్షలు క్యాష్ గా ఇచ్చి, నా ఎకౌంటు లో అయిదున్నర కోట్లు, శ్వేత ఎకౌంటు లో 6 కోట్లు డిపాజిట్ చేసారు. క్యాష్ డిపాజిట్ అయినట్టు మాకు బ్యాంక్ నుంచి కన్ఫర్మేషన్ మెసేజ్ లు వచ్చాయి. మంచి రేటు ఇచ్చి కొన్నందుకు నేను ప్రకాష్ కి థాంక్స్ చెప్పా. వెంటనే ఆయన కూడా తిరిగి నాకు థాంక్స్ చెప్పి “మీ అవసరం, మీది…మా అవసరం మాది. ఇరువురి అవసరాలు తీరాయి…అంతే!” అని బిగ్గరగా నవ్వారు. శ్వేత మాత్రం నా పక్కనే ఉండి కూడా ఏమీ మాట్లాడలేదు.
“ఆనంద్! మీ ల్యాండ్ కొన్న సందర్భంలో ఈ రాత్రికి మా ఇంటి దగ్గర పార్టీ ఒకటి చాలా గ్రాండ్ గా అరేంజ్ చేసాం. పెద్ద పెద్ద వాళ్ళు వస్తున్నారు. మీరు మా ఇంటిలోనే ఉంటున్నప్పటికీ మర్యాద పూర్వకంగా పార్టీకి ఆహ్వానిస్తున్నాను.” అని చెప్పారు ప్రకాష్.
నేను శ్వేత వంక చూసా. తను కళ్ళతోనే ఓకే చెప్పింది.
“థాంక్స్ ప్రకాష్ గారూ. మేము తప్పకుండా అటెండ్ అవుతాం.” అని నవ్వుతూ చెప్పా.
చివరగా ప్రకాష్ మాకు వీడ్కోలు చెప్పి వెళ్ళిపోయారు. నేనూ, శ్వేత మాత్రం మిగిలాం. ఆనందంతో ఒకరిని ఒకరం కౌగలించుకున్నాం.
“ఇంత డబ్బు ఒక్కసారిగా….నేను నమ్మలేక పోతున్నాను ఆనంద్.” కళ్ళ వెంట నీళ్ళు రాగా సంతోషంతో చెప్పింది శ్వేత.
“అవును…నాకూ కల లాగే ఉంది.” అని ఆగి శ్వేత కళ్ళలోకి చూస్తూ “ఇందులో అరుణ్ కష్టం కూడా ఉంది…అతనికి కూడా థాంక్స్ చెప్పాలి.” చెప్పా.
“అవును ఆనంద్. కాని అరుణ్ తప్పుడు మార్గంలో వెళ్ళకుండా ఉంటే ఇంకా బావుండేది.”
“కాదు శ్వేతా. అరుణ్ ఆ మార్గం లో వెళ్ళకపోతే మనకు జీవితంలో ఈ పని అయ్యేది కాదు. అసలు అందరికంటే నువ్వు చేసింది గ్రేట్. నువ్వు కాదంటే అరుణ్ కూడా ఏమీ చెయ్యలేక పోయేవాడు.”
“థాయిలాండ్ లో తప్పు చేయకుండా ఉంటే….నేను చచ్చినా అరుణ్ ఆఫర్ కి ఒప్పుకునేదాన్ని కాదు. నిజంగా అప్పుడు థాయిలాండ్ లో నీ కోరిక తీర్చడానికి అయిష్టంగానే ఒప్పుకున్నా. ఆ పని చేసినందుకు నాలో నేనే చాలా కుమిలిపోయా. కాని ఇప్పుడు అర్ధమౌతుంది….ఏం జరిగినా మన మంచికోసమే జరుగుతుంది అని.” నన్ను ముద్దు పెట్టుకుని చెప్పింది.
అరుణ్ రాకను గమనించి శ్వేత ఒక్కసారిగా నాకు దూరంగా జరిగింది.
“అరుణ్ వస్తున్నాడు. జరిగిందంతా నీకు తెలుసు అని అరుణ్ దగ్గర పొరపాటున కూడా అనవద్దు ఆనంద్. చాలా చీప్ గా ఉంటుంది. అంతా నీకు తెలియకుండా జాగ్రత్తగా చేయమన్నాడు. నేను కూడా అలాగే చేసాను అనే అరుణ్ నమ్ముతున్నాడు.” వివరంగా చెప్పింది శ్వేత.
“అయితే సుభాష్ తో, ప్రకాష్ తో చేసుకున్నానని చెప్పావా?”
“సుభాష్ విషయం నేను ప్రత్యేకంగా చెప్పేదేముంది? తనకు తెలుసుగా. ప్రకాష్ విషయం చెప్పాలని అనిపించేలేదు.”
అరుణ్ వచ్చిన తర్వాత ఇద్దరమూ అతనికి థాంక్స్ చెప్పాం. అరుణ్ కి ఫీజు కింద 20 లక్షలకి చెక్కు రాసి ఇచ్చా. మంచి కారు కొనుక్కోమని మరో పది లక్షలు బహుమతిగా ఇచ్చా. అరుణ్ చాలా హ్యాపీ గా ఫీల్ అయ్యాడు. చివరికి అతనికి మరోసారి థాంక్స్ చెప్పి లాటరీ తగిలిన టీనేజ్ పిల్లలలాగా సంతోషంగా రూమ్ కి వచ్చేసాం.
లంచ్ చేసి మీరా అత్త దగ్గరకు వెళ్లాం. మీరా అత్తకి, రాణి అత్తకి చెరో పది లక్షలు ఇచ్చి చివరిసారిగా వీడ్కోలు చెప్పి వచ్చాం.
